Łuba Stanisław h. Lubicz (zm. 1791), generał. Był synem Jakuba, starosty piaseckiego, i Elżbiety z Sułkowskich, której zapewne zawdzięczał karierę. Został w r. 1759 szambelanem, w 1760 pułkownikiem wojsk kor., a wreszcie generał-majorem wojsk saskich. Wybrano go (nieprawnie) posłem z woj. kaliskiego na sejm konwokacyjny 1764 r. T. r. otrzymał starostwo stawiszyńskie. W r. 1768 uzyskał chorąstwo gnieźnieńskie, w 1769 był wysuwany przez Sułkowskich na szefa 2 regimentu pieszego. W r. 1775 lustrował partię wielkopolską kawalerii, formalistycznie szykanując jej dowódcę, zasłużonego generała Jana Lipskiego. Po jego dymisji 6 XI 1777 jako rotmistrz Kawalerii Narodowej objął I Wielkopolską Brygadę z kwaterą w Stawiszynie. Zerwał z nowatorstwem Lipskiego i o brygadę się nie troszczył. Choć przeprowadził rozbudowę brygady w r. 1789, nie dbał o karność i szkolenie. Po jego śmierci wicebrygadier D. Mioduski otrzymał nominację brygadierską 26 VI 1791. Lustracja, przeprowadzona przez skrupulatnego pisarza wojskowego K. Rzewuskiego, stwierdziła odziedziczone przez nowego brygadiera nieporządki i oceniła brygadę jako najgorszą.

Ł. był żonaty z Zofią Brzechwianką, miał syna Józefa i córkę Eleonorę.

Boniecki; Niesiecki; Uruski; – Gembarzewski B., Żołnierz polski… 1697–1794, W. 1962; Górski, Historia jazdy, s. 194–6, 219; Szczygielski W., Konfederacja barska w Wielkopolsce, W. 1970; Tokarz W., Rozprawy i szkice, W. 1959 II; – Diariusz sejmu convocations… 1764 r., W. 1765; Lipski J., Notaty generała…, Drezno 1871 s. 91, 106.

Stanisław Herbst